Het 12 km traject ging over diverse houten spoorbruggen en door twee tunnels. De geur van de houten bruggen in de carboleum zie je niet terug op de foto's maar geeft wel de sfeer weer. Je voelt je terug in het einde van de 19e eeuw.

Onderweg met uitzicht onze bammetjes gegeten en proberen de eekhoorns niet te voeren. Ze zijn nu nog schattig, waarschijnlijk zijn ze aan het einde van de vakantie irritante opdringerig knaagdieren. Verder mooie vlinders gezien die in een gemiddelde vlindertuin niet zouden misstaan.

Vanaf nu gaat het allen nog maar bergafwaarts. Letterlijk en figuurlijk.  Aan het einde van de rit viel Amber van haar fiets, bezeerde haar knie. Lopen gaat nu wat lastig hopelijk gaat het morgen beter.

De berg afrijden was eigenlijk het begin van een ander avontuur. De route naar bereden over de zandweg ging goed maar wel een beetje hobbelig. Plotseling werd het sturen erg zwaar. Dat is wel vreemd, totdat wij ontdekte dat het remmen erg moeilijk werd. In lichte paniek probeerde wij tot stilstand te komen. Gelukkig lukte dat maar wel met 10x zoveel kracht zetten op het rempedaal en 2x zo lange remweg, dus wij hebben ons langzaam laten afzakken naar Kewlona. 

Na diverse telefoontjes een sleepdienst geregeld naar de Ford garage. Voordat de sleepdienst er was even op onderzoek uit. Al de rem vloeistof uit het reservoir en zat nu verspreid over de motor en de rest lag op de grond.  Daar stond wij weer met motor problemen. Story of our life....

Na 2 uur wachten bij een Shell pompstation werden wij opgepikt door Johann. Hij heeft ons weggesleept naar een ford dealer 3 km verderop. Johann was onze held van de dag. Hij komt uit Duitsland is getrouwd met een Duitse uit Kazachstan en heeft nu 7 kinderen.  Daar staan wij dan op de parkeerplaats bij de Ford garage te wachten tot maandagmorgen 8 uur. 

Later op de avond kwam Johann terug om zijn grotere truck te showen en te kijken hoe het met ons gaat. Erg lief!